فیهمافیه، کتابی است منثور از خالق مثنوی، مولانا جلالالدین محمد بلخی مشهور به مولوی. آنچه در این کتاب آمده صورت ویراسته و تثبیتشدهی بیانات شفاهی مولاناست و بنابراین واژهها و ساختار جملههای آن را حد وسط میان زبان گفتار و زبان نوشتار باید به شمار آورد. در این کتاب میبینیم که مولانا، در مناسبتهای گوناگون، بیشتر در مجلس پذیرایی امیری یا وزیری که به زیارتش آمدهاند، سخن میگوید و البته کلام مولانا هیچگاه از باریکاندیشیها و نکتهسنجیهای لطیف عرفانی خالی نیست.
محمد علی موحد در این گزیده، که با نام اسطرلاب حق شناسانده شده است، از نسخهی فروزانفر استفاده کرده و در پارهای موارد به ترجمهی ترکی گلپینارلی هم مراجعه کرده است. توضیحات او فراتر از ترجمهی جملات عربی و لغتهای غریب و ناشناخته است و تلاش شده تا پیوند مطالب را در خطوط کلی اندیشهی مولانا متذکر شود.
کتاب شامل بخش مقدمهای است که در آن آثار منثور مولانا بررسی شدهاند، این آثار شامل مجالس سبعه، مکتوبات و مقالات مولانا یا همان فیهمافیه هستند. پس از آن گزیدهی فیهمافیه با توضیحات و تعلیقات دکتر موحد آمده است.
برای استفادهی اهل فن، فهرست تحلیلی مطالب، فهرست قصهها، فهرست آیات و احادیث و فهرست لغات نیز در پایان کتاب ضمیمه شدهاند.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.