کتاب آدلف

هر چند شاید رمان آدلف، اثر بنژامن کنستان پیش از انتشار ترجمه ی مینو مشیری از آن، برای مخاطب فارسی زبان اثر چندان شناخته شده ای نبوده باشد، اما در ادبیات کلاسیک جهان رمانی ست کاملا شناخته شده و مهم. آدلف ماجرای جوانیست به همین نام که طی سفر خود به شهری کوچک، به زنی بزرگتر از خود به نام النور دل میبندد اما این دلبستگی خیلی زود پس از آغاز زندگی مشترک فروکش میکند و عشق جایش را به ملال میدهد. در ادامه میبینیم که النور همچنان دلباخته ی آدلف است اما آدلف در حضور او راحت نیست چون با بودن النور خود را در قید و بند میبیند. النور یک زن بی­ وطن و بی­ پشت و پناه است. زنی که به دلیل بحران مالی و تبعید پدرش، از جایگاهی که در نظم نمادین حاکم بر اجتماع داشته کنده شده و دیگر به هیچ قدرتی وابسته نیست و به همین دلیل از طرف مردمی که نظم مستقر، شیوه­ ی زندگیشان را تعیین میکند طرد شده است. آدلف، هر چند با دور شدن از خانه پدری در این بی وطن بودن با النور مشترک است اما دور شدن و بی وطنی او موقتی است. آدلف همچنان به آنچه از آن جدا شده وابسته است. وابستگی او به نظم مستقر و در عین حال نزدیک شدنش به النور که نماد دوری از این نظم است، آدلف را دچار سرگشتگی و بی تعادلی کرده است. در نهایت آنچه او را در کنار النور نگه میدارد، احساس ترحمش به او است. اما النور وقتی متوجه ی احساس حقیقی آدلف میشود از غصه میمیرد. مرگ النور آزادی ای را که آدلف آرزویش را داشت برایش به ارمغان می آورد، اما در نهایت آدلف می بیند که این آزادی چیزی نیست مگر تنهایی مفرط و بیگانگی اش در دنیایی که در آن دیگر هیچکس چشم به راهش نیست و بود و نبودش برای دیگران یکی است.