بچهها آخر روز جستوخیز میکنند تا آخرین ماندههای انرژی آن روز را نیز صرف کنند. معادل این اتفاق برای بزرگسالان پس از غروب خورشید، ساخت یا مشاهده درام است، تا جهان در ساختاری فهمپذیر سامان داده شود. نمایش/فیلم/غیبتکردنهای شبانه، آخرین فعالیت روزانه سازوکار بقایمان است. در این فعالیتها میکوشیم آخرین تهماندههای انرژی ادراکی را تخلیه کنیم تا خوابمان ببرد.
در این موقعیت ما به درام روی میآوریم و اگر هم چیزی نباشد دستمان را بگیرد، از هیچ، درام سرهم میکنیم.
-بخشی از کتاب-
سه کاربرد چاقو، نه نمایشنامه و فیلمنامه که از مکتوبات نظری دیوید ممت است. این کتاب در ظاهر درباره نوشتن و خاصه نمایشنامهنویسی است، اما میتوان به نوعی آن را مانیفست هنری ممت به شمار آورد، رسالهای درباب چیستی هنر و چرایی و چگونگی نوشتن. حکایات، نقلقولها، مثالها و مثلهای متعدد با چاشنی لحنی آمیخته به طنز و آیرونی به متن غنای ویژهای بخشیده است. و از سوی دیگر ممت با بیانی موجز و صریح دست روی واقعیتهای چالش برانگیز میگذارد و مسائلی را پیش میکشد که خواسته یا ناخواسته درگیرمان میکند.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.