عاشق مدرن و بلیط لطفا

«عاشق مدرن» نخستین بار به سال 1933 منتشر شد، سه سال پس از مرگ لارنس، اما احتمالاً لارنس آن را بیست و چهار سال پیشتر نوشته بود: داستانِ عاشقی که به روستای زادگاهش بازمیگردد تا دختری را بازیابد که سال های نوجوانیاش را با او غرق خواندن کتاب ها و پرورش روحش بوده است. «بلیط، لطفاً» نیز نخستین بار به سال 1918 منتشر شد، داستانی طنزآمیز که همچون اغلب آثار لارنس از عشق، میل و خیانت میگوید، در روزهایی که اروپا در آتش جنگ جهانی اول میسوزد اما در سراسر داستان جز جنگی میان عشق و کینه در میان نیست، تقلایی زنانه میان سویه های متخاصم میل. باتای در دیباچه‌ی ویرایش دوم کتاب «ناممکن» (L’Impossible) از چیزی حرف می‌زند که برای ما در فهم آثار لارنس اهمیتی به‌سزا دارد: امر ناممکن. به گفته‌ی او «تنها افراط گراییِ میل و مرگ است که کسی را برای دستیابی به حقیقت توانا می‌کند.» و این حقیقت، همان ناممکنی است که لارنس در تمامی آثارش، اعم از رمان، شعر، سفرنامه و غیره، در پی‌اش بود. لارنس برای رسیدن به بیان ناممکن واژه‌ها و عباراتی تازه را به زبان انگلیسی هدیه داد، هدیه‌ای که به تعبیر دریدا خود امری ناممکن است؛ چراکه هیچ دلیلی برای دادنش وجود ندارد، اما ما همچنان هدیه می‌دهیم و می‌گیریم.