کتاب تاریکی معلق روز

سومین رمان زهرا عبدی تجربه ­ی تازه­ ای است و با جامعه­ ی امروزی ایران گره خورده. رمان تاریکی معلق روز قصه­ ی دختران و پسران است در واحد زمانی که امروز است و واحد مکانی که پلی معلق است از ایران تا آن­سوی آب­ ها. قصه ­ی دختران و پسران جوان که در عصر حکم­روایی اینترنت و رسانه مبتلای معادلات جدید روابط انسانی هستند. این میان قصه­ هایی در جریان است که خواننده به تدریج آن­ ها را درمی­ یابد. عبدی در این رمان همان مشی روایی جامعه­ شناسانه و سیاسی خود را پیش گرفته ­است و مدام لحن عوض می­کند و قصه و خرده ­روایت غافل­گیر­کننده م ی­سازد. آدم­های او که از دل طبقه­ی متوسط جوان منتقد سال­های دهه­ی هشتاد و نود بیرون آمده­اند، ناگهان تبدیل می­شوند به سایه­ای از خود. عبدی پیش از این با رمان­های ناتمامی و روز حلزون توجه مخاطبان زیادی را به خود جلب کرد و از جمله نویسندگان جدی امروز ادبیات ایران محسوب می­شود.

از تصور ندیدن دوباره‌ی تهران دلش آشوبید. معلوم است که نه. فکر کرد من که فقط از سایت‌ها و وبلاگ‌های فیلترنشده و مجاز، خبر کار می‌کنم. وسط معرکه‌ی سوگوارانه‌ی دلش در شنیدن صدای خوش‌وبش تانیا و دوستش، این ایمیل دیگر خیلی بار اضافه بود. معلوم بود دانیال خیلی به افتخاری نزدیک شده. گاهی در خیالش می‌دید به ایران برگشته و او و دانیال حسابی همدیگر را دوست دارند و در آپارتمان نقلی و تمیزی در حوالی کریمخان با هم زندگی می‌کنند.

_ از متن کتاب_