وقتی تصاویر مختلف از پیش چشمش میگذشت، قلبش از جا کنده میشد. دربارهی او چه میگفتند؟ چه فکری میکردند؟ با چهرویی میخواست پا به ادارهاش بگذارد، وقتی میدانست تا یک سال دیگر هم چه پچپچهها پشت سرش خواهند کردف چه بسا تا ده سال دیگر، چه بسا تا پایان عمرش. حکایت او را مثل لطیفهای نسل به نسل نقل میکردند. بیتردید خود را مقصر میدانست. هیچ توجیهی برای اعمالش پیدا نمیکرد و از آنها شرمسار بود.
یک اتفاق مسخره در سال 1826 منتشر شد. این آخرین داستانی بود که داستایفسکی به تاثیر از نخستین استادش، گوگول، نوشت. داستانی همتراز شاهکارهایی چون «شنل» و «بلوار نفسکی».
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.